کد مطلب:162495 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
نشاط اصفهانی
میرزا عبدالوهاب ملقب به «معتمد الدوله» متخلص به «نشاط» به سال 1175 ه.ق. متولد شده و از سال 1218 ه.ق.در تهران می زیست. او در دربار فتحعلی شاه قاجار، صاحب دیوان بود. نشاط دارای خط و انشا بوده و از بزرگترین شاعران عقد قاجار است. در اشعار او آثار نهضت بازگشت ادبی را می توان دید. نشاط به سال، 1244 ه.ق. درگذشته است. [1] .
سید كونین، سبط مصطفی
بهترین فرزند خیرالاولیا
پروریده حق در آغوش بتول
زیب دامان، زینت دوش رسول
منبع هستی ست آن فرخنده ذات
رشحه رشحه زو رسد بر كاینات
قوه ها را سوی فعل آورد او
نیك را ممتاز از بد كرد او
رهنمونش كرد خود بر قتل خویش
پس بیفكندش سر تسلیم، پیش
مصطفای دودمان ارتضا
مرتضای خاندان اصطفا
جمله هستیها طفیل هست او
زور بازوی یدالله دست او
گرنه خود از زندگی سیر آمدی
عاجز از روباه كی شیر آمدی؟
این سعادت از ازل اندوخته ست
این شهادت از علی آموخته است
چون پیام دوست، از دشمن شنفت
زیر زخم تیغ دشمن «فزت» [2] گفت
هر كه را از دوستانش خواند دوست
زیر تیغ دشمنان بنشاند دوست
از نخست افتاد چون مقبول عشق
لاجرم شد عاقبت مقتول عشق
گر حدیث ما تو را آید عجب
گفت حق خود را در حدیث «من طلب» [3] .
طالب من گر شود یكره كسی
راهها بنمایش هر سو بسی
چون مرا بشناسد از آیات من
عاشق آید بر صفات و ذات من
شد چو عاشق از من آگه شد همی
زان پس او را زنده نگذارم دمی
كشتن عاشق به هر مذهب رواست
خاصه آن عاشق كه معشوقش خداست
پس مرا زآیین و دین مصطفی
بر شهید خویش باید خونبها
وانكه هم منظور و هم بقبول من
گشت زان سان تا كه شد مقتول من
هر دو عالم نیست خونش را بها
غیر من او را نشاید خونبها
خویش را نه رایگانی بخشمش
كشته ام تا زندگانی بخشمش
كشته ی عشق ار شوی زنده شوی
تا ابد باقی و پاینده شوی
عشقبازی را شعار دیگر است
رسم او رسم دیار دیگر است
سید كونین، سبط مصطفی
بهترین فرزند خیرالاولیا
پروریده حق در آغوش بتول
زیب دامان، زینت دوش رسول
منبع هستی ست آن فرخنده ذات
رشحه رشحه زو رسد بر كاینات
قوه ها را سوی فعل آورد او
نیك را ممتاز از بد كرد او
رهنمونش كرد خود بر قتل خویش
پس بیفكندش سر تسلیم، پیش
مصطفای دودمان ارتضا
مرتضای خاندان اصطفا
جمله هستیها طفیل هست او
زور بازوی یدالله دست او
گرنه خود از زندگی سیر آمدی
عاجز از روباه كی شیر آمدی؟
این سعادت از ازل اندوخته ست
این شهادت از علی آموخته است
چون پیام دوست، از دشمن شنفت
زیر زخم تیغ دشمن «فزت» [2] گفت
هر كه را از دوستانش خواند دوست
زیر تیغ دشمنان بنشاند دوست
از نخست افتاد چون مقبول عشق
لاجرم شد عاقبت مقتول عشق
گر حدیث ما تو را آید عجب
گفت حق خود را در حدیث «من طلب» [3] .
طالب من گر شود یكره كسی
راهها بنمایش هر سو بسی
چون مرا بشناسد از آیات من
عاشق آید بر صفات و ذات من
شد چو عاشق از من آگه شد همی
زان پس او را زنده نگذارم دمی
كشتن عاشق به هر مذهب رواست
خاصه آن عاشق كه معشوقش خداست
پس مرا زآیین و دین مصطفی
بر شهید خویش باید خونبها
وانكه هم منظور و هم بقبول من
گشت زان سان تا كه شد مقتول من
هر دو عالم نیست خونش را بها
غیر من او را نشاید خونبها
خویش را نه رایگانی بخشمش
كشته ام تا زندگانی بخشمش
كشته ی عشق ار شوی زنده شوی
تا ابد باقی و پاینده شوی
عشقبازی را شعار دیگر است
رسم او رسم دیار دیگر است
[1] خلاصه از فرهنگ معين.
[2] اشاره است به فرمايش حضرت علي عليه السلام: فزت و رب الكعبه.
[3] حديث: من طلبني و جدني و من وجدني عشقني و من عشقني عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فانا ديته.